Przejdź do treści

Strzybóg

  • przez
strzybóg
Strzybóg. Autor: DuszanBv

Nieodmiennym centrum słowiańszczyzny jest Ruś ze swą barwną kulturą i panteonem bóstw odpowiedzialnych za każdą sferę życia. Bogatą spuścizną wieków, dobrze udokumentowaną przez historyków, lingwistów i etnografów.

Strzybóg lub, jak jest nazywany w innych źródłach Stribog był bogiem czczonym na terenach wschodniej słowiańszczyzny. Gros informacji znajduje się w „Powieści lat minionych” Nestora spisanej na cześć księcia kijowskiego Wodzimierza.

Strzybóg
Strzybóg

Polski slawista Aleksander Brűckner wywodzi jego imię ze starosłowiańskiego słowa oznaczającego pomyślny wiatr – stryj. A w „Słowie o wyprawie Igora” wiatry nazywane są wnukami strzybogowymi, co umocowuje solidnie wywody słynnego etymologa. Kontrpropozycją jest źródłosłów pochodzenia pra-indoeuropejskiego, gdzie z rdzenia „ser” lub „ster” co znaczy: biec, przemieszczać się, wywiedziono funkcję – tego, który szafuje sporem, czyli bogactwem. Wydaje się to być nielogiczne. Jednak należy mieć na uwadze ewolucję słów i znaczeń oraz, na równi z nimi, niedoskonałości tłumaczenia; dodatkowo w rozumieniu niuansów tamtego świata przeszkadza nam chrześcijańska mentalność, która wpajała w młode umysły lekką pogardę dla tamtego życia i zwyczajów. Chwytając nić przewodnią – dla społeczności rolników najważniejsza jest rola, czyli ziemia i plon, który wydaje; plon zależy od aury, innymi słowy słońca i deszczu; deszcz pada z chmur; chmury pędzi wiatr – ergo – mamy profesję Strzyboga. Strzybóg symbolizujący wiatry staje się potwierdzeniem powszechnego trendu wśród kultur indoeuropejskich antropomorfizujących przejawy sił natury. Zatem rodzi się domniemanie o władzy Strzyboga nad sferą życia doczesnego – Jawią. W sukurs domysłom podążają pytania. A gdzie miejsce dla pozostałych bogów dbających z całych swych mocy o ludzkość? Okazuje się, że „elegancki świat Ich Boskość” był nie tylko idealny. Objawia nam się jako ostoja demokracji. Każdy miał swoją działkę i nawet kiedy adwersarz trochę papugował, to nic. I nikt się nie dąsał.

Prawda jest taka, że zamęt z każdym bóstwem z osobna i w ujęciu generalnym bierze się z niedostatku źródeł pisanych. I nie chodzi tu o kroniki średniowieczne, które pisane przez przeciwników nie mogły być obiektywne. Plemiona słowiańskie do przekazywania tradycji używały symboli i przekazu ustnego. Nie byli też fanatykami religijnymi. Wojny wybuchające w tym czasie nie były potyczkami religijnymi. Walczono o ziemię, o to, co ma sąsiad w domu, o branki i niewolników. Jeśli kto w bogu sąsiadów dostrzegł choćby cień własnego bóstwa i dobrze mu z tym był. Co to, komu przeszkadza?

Inni bogowie słowiańscy:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ads Blocker Image Powered by Code Help Pro

Ads Blocker Detected!!!

We have detected that you are using extensions to block ads. Please support us by disabling these ads blocker.

Powered By
Best Wordpress Adblock Detecting Plugin | CHP Adblock