Przejdź do treści

Białobóg i Czarnobóg

  • przez
białobóg i czarnobóg
Białobóg i Czarnobóg. Autor: Sukharev

Jak dwie strony medalu, dobro i zło, Dola i niedola. Cały nasz świat zasadza się na tym prawie. Prawie przeciwności. Jak w greckim teatrze każdy protagonista ma swojego antagonistę. I wszystko idzie dobrze, kiedy siły są równe. Jeśli jednak jedna ze stron bierze górę, zaczynają się zmiany, a nawet rewolucje.

Na tej uniwersalnej zasadzie mieli działać Białobóg i Czrnobóg. Jednak nie wiadomo czy bóstwa o takich imionach istniały. Czy wymyślił je sobie pisarz? Pisarz, kronikarz i mnich. Wielebny Helmold. Dwunastowieczny, saski dziejopis, proboszcz dawnego Bozowa w niemieckim obecnie Szlezwiku-Holsztynie. Był autorem „Kroniki Słowian (łac. Chronica Slavorum)”. Dokumentu, nad którym prace rozpoczął dzięki swemu nauczycielowi biskupowi Geroldowi. Pisanie annałów rozpoczął w roku tysiąc sto sześćdziesiątym trzecim.

białobóg i czarnobóg
Białobóg i Czarnobóg. Autor: Vasylina

Niemiec mógł opacznie usłyszeć powtarzane słowa i stąd cały ambaras. Wywiódł Białoboga na zasadzie paraleli, wprost z Czarnoboga. Skoro był bóg rozdający złą dolę, musiały zapewne istnieć bóg nagradzający ludzi dobrym losem. Nazwa przyjęła się i utrwaliła z czasem.

Walka dobra ze złem była obecna od zawsze w różnych systemach wierzeń na całej ziemi. Mity o początkach, będące często rozbieżnymi względem siebie historiami, zawierały pierwiastek walki dobra ze złem. Antropomorfizacja wierzeń stawiała herosów w teatrze działań pod postaciami ludzkimi. Ci dwaj byli ponoć braćmi (częsty motyw – zmagania braterskie). Mając równe siły, żaden nie mógł zwyciężyć.

Nawet jeśli dualizm nie wykiełkował w umysłach prasłowian (domniemanie, lub raczej spekulacja niektórych badaczy – przyp. red.), mieli dość przykładów i inspiracji w innych kulturach i poradzili sobie wyśmienicie. Według XIX wiecznych naukowców idea dualizmu przywędrowała do Terra Slavorum z Iranu. I żeby nie wdawać się w filozoficzne dysputy nad sednem rozdwojenia u jego zarania; w słowiańskim dualizmie chodziło raczej o organizacje świata na dwóch biegunach. Świata czarno-białego, w którym łatwiej podejmować decyzje i się nie pogubić. Może to śmiała hipoteza, ale nasz chrześcijański światopogląd taki pokazuje nam obraz świata. Świata przez pryzmat religii. Wierzenia są czarno-białe, życie natomiast we wszystkich odcieniach szarości (przyp. red.).

Istnieje jeszcze jedna taktyka. Wiele wiemy o przejmowaniu wierzeń i zawłaszczaniu dat strategicznych świąt, przez chrześcijaństwo od „pogaństwa”. Kultury po spotkaniu, przez kilka stuleci egzystowały równolegle i być może zachodziły procesy odwrotne. Słowianie przejmowali z chrześcijaństwa, co im było potrzebne (nie byli przecież fanatykami), w efekcie na powrót do chrześcijaństwa mogły powrócić wzorce zmienione i w formie przystepnej.

Mit o Białobogu i Czarnobogu może być miksem kulturowym ewoluującym w myśl wcześniej przytoczonych zasad. Może nie warto go potępiać w czambuł, lecz podejść do niego ze zrozumieniem. No może, lekką rezerwą. Stanowi dość zgrabną kompozycję i nie gwałci zasad logiki historycznej, lingwistycznej i etnograficznej i szablonów, które to nauki wypracował przez wieki.

Inni bogowie słowiańscy:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ads Blocker Image Powered by Code Help Pro

Ads Blocker Detected!!!

We have detected that you are using extensions to block ads. Please support us by disabling these ads blocker.

Powered By
100% Free SEO Tools - Tool Kits PRO