Przejdź do treści

Bogowie Słowiańscy

Bogowie Słowiańscy

Rod
Uważany za boga najwyższego. Protektora rodziny, który wraz z Rodzanicami asystował każdemu człowiekowi od narodzenia. W starosłowiańskim imię bóstwa oznaczało plon, jaki przynosi ziemia, a więc był też opiekunem dostatku.

Perun
Gromowładny, najwyższy z bogów. Był obrońcą ludzkości, walczącym ze złem, którego symbolem był demon Żmij. Etymologia wywodzi jego imię od słowiańskich słów perunъ – piorun i pьrati – uderzac, bić.

Weles
Hades słowiańszczyzny, pan świata podziemnego, magii i klątw. Posiadał przydomek skotij, jako opiekun trzody. Z racji mrocznej natury często utożsamiany z Żmijem. W walce dobra ze złem był wiecznym antagonistą gromowładnego demiurga Peruna.

Swaróg
Boski rzemieślnik. Kowal, co wynika z etymologii jego imienia. Istnieją co najmniej trzy przykłady źródeł: sanskryckie svar – niebo; perskie chvar – słońce i sъvariti – kuć, wykuwać. Jego domeną był dzień, niebo i słońce. Łatwo zauważyć podobieństwa do innych bóstw solarnych.

Świętowit
Bóg zachodniej słowiańszczyzny, w szczególności Połabian. Etymologia tłumaczy jego imię jako święty pan. Pełnił funkcje bóstwa wojny, urodzaju i płodności. Literacka interpretacja z okresu romantyzmu widziała w nim, z racji interpretacji posągu z czterema twarzami, Światowida – bóstwo wszechwidzące, patrzącego w cztery strony świata.

Jarowit
Bóg niczym niepohamowanej młodzieńczej energii. Świętowano jego przyjście wraz z wiosną. Był bogiem płodności z dużą dozą erotyzmu. Imię, składające się z dwóch członów, oznaczało młodego pana, wielmożę.

Mokosz
Matka ziemia. Pradawne bóstwo ludzkości, rozwijające się razem z cywilizacją i kulturami indoeuropejskimi od ich zarania. W symbolice słowiańskiej bogini deszczu i burzy. Rdzeń mok występuje do dziś w słowie mokry. Staroindyjskie makha znaczyło szlachetność, a meksha – sok roslinny.

Simargł
Wiedza o tym bogu pochodzi z domysłów i analizy imienia (nie wiemy, czy właściwej). W niektórych interpretacjach przedstawiany był jako dwa bóstwa. Siem i Rgieł. Pierwszy patronował rodzinie (dzisiejsze rosyjskie семья – rodzina), drugi nazywany był bogiem żyta (w starosłowiańskim słowo reż było nazwą zboża).

Dziewanna
Słowiańska Diana – Artemida, bogini lasów, zwierzyny i polowania. Przedstawiana z łukiem na jeleniu. Postać zagadkowa i nie do końca zbadana. Znamy ją dzięki Janowi Długoszowi, kronikarzowi i historykowi z okresu renesansu. Do jej atrybutów roślinnych należały zioła lecznicze: dziewanna, bylica i dziurawiec.

Lel i Polel
Boscy bliźniacy, idea dość często eksploatowana przez stare mitologie. Dowodem na istnienie kultu Lele i Polele jest znalezisko archeologiczne, przedstawiające posąg składający się z dwóch męskich postaci zrośniętych jak bliźniaki. Na tym samym stanowisku znaleziono posąg kobiety, której przypisano osobowość bogini Łady.

Trzygłów
Bóg o trzech twarzach, czczony przez wojowniczych Wieletów i Pomorzan. Atrybutem zwierzęcym Trzygłowa był czarny koń wróżebny. Naukowcy twierdzą, że bóstwo powstało z połączenia bożków kilku wieleckich plemion. A imię jego nie odzwierciedla wcześniejszych funkcji i jest opisem posagów, na których jest przedstawiany z trzema obliczami przykrytymi jednym nakryciem głowy.

Strzybog
Wschodnia słowiańszczyzna była terenem kultu Strzyboga. Kijowski książę Włodzimierz wprowadził go do narodowego panteonu bóstw, wystawiając pomnik ku czci. Czczony był jako bóg wiatrów i dawca bogactw.

Białobóg i Czarnobóg
Nazwy bóstw, których być może wcale nie było. Wszystko za sprawą saskiego kronikarza, mnicha Helmolda. On to w swojej „Kronice Słowian” wspomina o czarnym bogu, dawcy złego losu i spekulował nad istnieniem białego boga (wg zasady równowagi), donatora losu dobrego.

Chors
Bóg o niepewnych korzeniach. Przypisaną mu pora dnia była noc, atrybutem księżyc. Aleksander Brűckner zaproponował jeszcze jedno znaczenie od starego słowa wycharsły znaczace wynędzniały, co mogłoby się odnosić do księżyca w nowiu.

Marzanna
Bogini naznaczona piętnem śmierci i przemijania. W przedstawieniach symbolizowała zimę. Ludność z radością żegnała ją z nadejściem wiosny, paląc i topiąc jej wizerunek.

rodzanice

Rodzanice

  • przez

Dlaczego zawsze najpierw zjawiały się wieszczki Rodzanice? Kim były Rodzanice Sprawowały opiekę nad ciężarnymi i położnicami. Zawsze przychodziły we trzy. Okres ciąży, połogu i czasu… Czytaj dalej »Rodzanice

simargł

Simargł

  • przez

Wiele w panteonie bóstw słowiańskich jest postaci zagadkowych. Postaci o niejasnym rodowodzie i zadaniach. Jedną z wielu zagadek dotąd niewyjaśnionych jest Simargł. Z istniejących okruchów… Czytaj dalej »Simargł

dziewanna

Dziewanna

  • przez

Bogini, która jest chyba największa zagadką. Czy istniała namacalnie w kulturze religijnej Słowian, jak dla nas ówczesnych Boże Narodzenie, czy może jest efektem pomyłki i… Czytaj dalej »Dziewanna

trzygłów trzygław

Trzygłów

Trzygław, bóstwo Pomorców i Wieletów z czasów, kiedy słowiańszczyzna rozciągała się poza Odrę, aż po niemiecką obecnie Łabę. Bóg, choć popularny, z niewiadomym rodowodem i… Czytaj dalej »Trzygłów

Jarowit

  • przez

W tym bóstwie aż kipi młodość, energia i siły witalne. W zależności od regionu słowiańszczyzny występował pod imionami Jarowit, Jaryło, Jaryła lub Jaruna. Jak wielu… Czytaj dalej »Jarowit

rod

Rod

Kasta słowiańskich bóstw nigdy nie miała przewodnika. Na stanowisku najwyższego zawsze był wakat. Grono naukowców widzi w Rodzie postać, która z powodzeniem może ponieść obowiązki… Czytaj dalej »Rod

strzybóg

Strzybóg

  • przez

Nieodmiennym centrum słowiańszczyzny jest Ruś ze swą barwną kulturą i panteonem bóstw odpowiedzialnych za każdą sferę życia. Bogatą spuścizną wieków, dobrze udokumentowaną przez historyków, lingwistów… Czytaj dalej »Strzybóg

lel i polel

Lel i polel

  • przez

Istnieje domniemanie graniczące, poniekąd z pewnością, że w mitologii pradawnych Słowian, wyrósł również szczep, wzięty z pradawnego archetypu, symbolizującego mitycznych bliźniaków. Istnieli prawie we wszystkich… Czytaj dalej »Lel i polel

marzanna

Marzanna

Niewątpliwym ewenementem jest kultywowanie starych obrzędów, które dotrwały do czasów współczesnych jak topienie Marzanny, wywodzące się z kultu bogini słowiańskiej, gdzie uważano, że Marzanna odchodząc,… Czytaj dalej »Marzanna

Chors

  • przez

Istnieje wiele wątpliwości co do faktu istnienia boga o imieniu Chors. Niedostatek przekazu w piśmie i artefaktach archeologicznych daje rękojmię dla wielu naukowców, do podawania… Czytaj dalej »Chors

swaróg

Swaróg

Słońce było od zawsze najważniejszym ciałem niebieskim dla ludzkości. Czczone chyba we wszystkich mitologiach świata. Bywało Panem dającym życie i sędzią karzącym niepokornych. Ludzie kłaniali… Czytaj dalej »Swaróg

weles

Weles

  • przez

Każda mitologia, bez wyjątku, posiada bóstwa odpowiedzialne za zmarłych. Pomagające duszom przedostać się na drugą, lepszą stronę. Każdy „departament” posiada swojego „administratora”. W wierzeniach Słowian… Czytaj dalej »Weles

mokosz

Mokosz

  • przez

Jak wiele mitologii oraz panteon bogów słowiańskich posiada postacie żeńskie. Jednak zastanawiająca jest szczupłość informacji, jakimi dysponują badacze na temat Mokosz. Spory w tej materii,… Czytaj dalej »Mokosz

perun

Perun

  • przez

Dawni bogowie Słowian byli odzwierciedleniem sił natury, podobnie jak Perun – władca piorunów. Ludzie żyli zgodnie z zegarem Uniwersum i zmagali się z siłami, które… Czytaj dalej »Perun

świętowit

Świętowit

W panteonie bóstw słowiańskich znaleźć można bogów i boginie odpowiedzialne za wiele sfer ziemskiej egzystencji. Za najznamienitszego uważany jest bóg Świętowit, którego imię wstępnie zostało błędnie… Czytaj dalej »Świętowit

Ads Blocker Image Powered by Code Help Pro

Ads Blocker Detected!!!

We have detected that you are using extensions to block ads. Please support us by disabling these ads blocker.

Powered By
Best Wordpress Adblock Detecting Plugin | CHP Adblock