Wiele w panteonie bóstw słowiańskich jest postaci zagadkowych. Postaci o niejasnym rodowodzie i zadaniach. Jedną z wielu zagadek dotąd niewyjaśnionych jest Simargł. Z istniejących okruchów informacji jawi się raczej jako demon lub bóstwo niższego rzędu o życzliwym stosunku do przyrody i rodzaju ludzkiego. Informacje, jakie dotrwały o nim do naszych czasów, pochodzą w większości ze źródeł etnograficznych i dociekań etymologicznych.
Jak to bywa, gdy więcej jest pytań niż odpowiedzi, rodzi się wiele teorii. W wątku Siemargła najbardziej przekonującą, acz niekoniecznie trafne, jest przeświadczenie o bliskowschodnim rodowodzie medium. W tamtejszej kulturze religijnej funkcjonował latający stwór, coś jakby ptak z głową wilka, lub skrzydlaty pies. Wizerunek stworzenia był popularny i widoczny w okolicznych ikonografiach (Gruzja, Armenia). Spotykany też często w sztuce Bizancjum. Imię jego Simurgh lub Senmurw pochodzi z wcześniejszego senmuruy i jest spokrewnione z sanskrytem gdzie w formie syenah oznaczało drapieżnego ptaka, lub orła. W legendach irańskich występuje w płomieniach, co skłania do porównań z feniksem. Inne podania mówią, że jest tak stary, iż widział zniszczenie ziemi trzy razy.
Z terenów Persji przez Gruzję i Armenię zawędrował Simargł na Ruś. Tam zadomowił się w miejscowym folklorze jako demon Paskudź (iście przewrotna nazwa dla dobrotliwego stwora). Będąc ulubionym bohaterem ludowych podań, stał się obiektem często uwiecznianym przez artystów i rzemieślników. Widujemy go na rycinach jako strażnika drzewa życia.
Alternatywną ideą jest rozdwojenie postaci. Słowo tworzące imię, według Aleksandra Brücknera, należy rozpatrywać podzielone na dwie części. Pierwsza siem- rosyjskie „семья”, czyli rodzina. Druga rgieł w prasłowiańskim „reż” było nazwa popularnego zboża, żyta. Doszło do podziału na dwie osoby. Bożka, opiekuna rodziny i jej dobytku, oraz postać odpowiedzialną za wegetację, protektora zboża.
Siemargł lub Siem i Rgieł pełnili bardzo ważną funkcję w życiu społecznym i gospodarce, opiekując się rodziną i jej spoistością oraz zapewniając dobrobyt rolniczym plemionom.
